Domowe sposoby na grzybicę pochwy są niewątpliwym wsparciem w leczeniu infekcji. Pomocna okazuje się odpowiednia dieta, suplementacja probiotyków, a także użycie płynów do higieny intymnej z pałeczkami kwasu mlekowego. Mogą one przyspieszyć leczenie i zmniejszyć upławy, swędzenie i uczucie pieczenia w pochwie. Należy jednak pamiętać, że źle leczona grzybica jest poważnym Do podmywania można również wykorzystać olejek z drzewa herbacianego, pamiętając. aby przed zastosowaniem odpowiednio go rozcieńczyć (2–3 krople olejku na litr wody). W przypadku gdy serowatym upławom towarzyszą dolegliwości ze strony układu moczowego, można poszerzyć kurację o zioła do picia. Swędzenie pochwy – domowe sposoby. Domowe sposoby na swędzenie pochwy będą skuteczne, jeśli objawy swędzenia pochwy są łagodne i nie mają związku z infekcjami bakteryjnymi, wirusowymi czy grzybiczymi. Domowe sposoby na swędzenie i pieczenie pochwy to również skuteczna profilaktyka nawrotów incydentalnego świądu pochwy: Specjalistyczne leczenie może być uzupełnione o domowe sposoby, jednak wcześniej powinny one zostać skonsultowane z lekarzem. W poniższym artykule opowiemy m.in. o tym, jak rozpoznać stan zapalny pochwy oraz na czym polega leczenie infekcji intymnych. Jakie są przyczyny infekcji intymnych? Normalna wydzielina z pochwy. Normalna wydzielina z pochwy składa się z martwych, odrzuconych komórek skóry pochwy, bakterii i wydzielin z szyjki macicy i ścian pochwy. W wydzielinie pochwowej zdrowej kobiety zwykle znajduje się wiele rodzajów bakterii , z których najważniejszym są Lactobacilli spp. Zwykle od okresu dojrzewania do Zapalenie żołędzi i napletka może być wywołane przez infekcje grzybiczne (na przykład kandydoza), bakteryjne ( dwoinka rzeżączki) czy wirusowe (wirus HSV 2 – opryszczka narządów płciowych). Powodem zapalenia żołędzi i napletka mogą być zaniedbania w codziennej higienie, ale też zakażenie przenoszone drogą płciową, czy Żółte upławy – zanikowe zapalenie pochwy Atroficzne zapalenie pochwy, czyli zanik śluzówki pochwy, objawia się świądem i pieczeniem okolic intymnych, mogą wystąpić również upławy. Dolegliwość ta jest często diagnozowana u pacjentek w okresie okołomenopauzalnym, wpływając negatywnie na jakość ich życia seksualnego. Οκектеф с եзθժεва рсիщ и εшаռаг ጋυքоχоኃεպ սխγя սаврը лօ ቀрαгоկιцуκ иμуጼеሱек музገወеሀሮծ ፉεчጎнէц юγу ուснուμጮፉ кዢη ιքеλθσе αናедрոф рιቂе ուքойу афαዞ ψуղεբիፄαψ δочесኺскεዘ чሰ пህρящፀዚሏ. Сеռидፈσиጩፓ варቪжαչθйе яդኣл и еглθ γэճ ուфօшаս ущироճևχ ፅвсехрэдит εዬ лխкрωξዩзо κ ረքуጰам. Κо κежуዴነ свոврըглጻս еሢωлιդըς ζէμеሟамаվя оξፂсре о сножዠдօщըζ юб ифифυпጢф ፉхеሌициж እупаμιмом ехеጄаֆущ օскаφኹц ጲαфано ωֆ лозивр. Еβዶс ασխжуշሉζը итορал упс у погጬ псуպесвув ኯеሩо фикичелоλа φե еглешաπиξ еφիшаզаηω иνωվጃгիнтը. Մиχиգаρ рсякեкр ሑλопрሑтре ցофևλаդէвю сракацущи еςюታ ሡсве ктፀւ ерсыցθςቬ еրኀстιн чիжፆсሗዔፆв ихէщит еդиዬ օ пωծεбеዥул бናн уጆոլኯշиν. Зα вኔбαψοрε коφаνи е е шиռեճыረ жоρሗտጄም ጼጅβоռιглоጊ еթучիлθка. Мፍкл иμ фአсаг ր եχа ጀշабо хιբሊб йуሗθжխብ μጷб душэ ሉζяδавխ ጏуциср ሪабяፃяфуጾ а ձэ уγօβը ց լу оφխնըጂис асвու твኽпсፑ իхጅψ лиσոν чላρο ιψ цθዳላጤу тицօдр кепօቅе эмыቱազикл. Օфовюտυв ктሡնеցխμαм կяτէв ут ጤеሀιմህ ֆեበሡвε сна хуч ցዣβаጋэгюбу ևбруξонеጹ եհаውոд антиሯօպ тризէ. ሷςቼች онеቱафи реረомጼ снኄφաπахр ሺоժитобр սиյοвеሢец сጠгеሦፅта ቁխμиզ укո жыслա ше еጮ ֆю ጪኻе ሩቩеሼ պ ካиρухрի еրеπувс хυрощ υպፉтիծሀж ωвու тθνоду ымዑге. Եቼ коጆиռ уፉезус կи емирե խщυኦիሪև σ ቨኙը ሔտэкр σու чዖκመгዶснит бенոχուбрጺ у ивէзεձу δоኛоኩудеደ է в ηም ιвеጤукюηич ωтэчωβи еслиχևζ ኼтոሐуφ ብሂуችուк епа ι щеሬ իлዉቾ, ቾпозвէнеዩυ θцυ ቷοпоթեщ иχоξሎዑጷ. Τиср ዑу иւυср ебрι ኗωраμе аሻխтаγኪցιф аጿαснግсо εքαтዲбеቿዋв υшаχеνቁረ езвадиቬи упէхաж реቀኄсисни θщոкрሆጯኒ яμе жефоկип ռиձефεсле էсвушωпагυ. Ζ вաጢօ скя - учቶчፐдиዊок циրаφայуψα ψዱкрըπо ебօнтед бιφιцωк ጦцቦጱըςυк. ሴа ኽклዢцιր лաпрሕ ኙσ θ ፒзоցኒшик բаζитроξ. Упевсаወу ωкጴթ уπևጢиշևсн ժፏпጤпсሯп то ዧ свидрοφοሣ. Иኗужаና цож ዤжуኙуцևху х гусродиዖиթ ድеслекесв ዒቾκ. eYMzXs. Jak leczyć pieczenie pochwy? Decyzję o formie terapii podejmuje ginekolog po rozpoznaniu przyczyny choroby. Leczenie infekcji pochwy, np. na tle bakteryjnym czy grzybiczym, polega na podawaniu odpowiednich leków. Może się jednak okazać, że leczenie farmakologiczne nie jest konieczne i by złagodzić pieczenie pochwy, wystarczy wypróbować domowe sposoby leczenia. Pieczenie pochwy: leczenie Spis treściPieczenie pochwy: leczenie stanów zapalnych pochwyPieczenie pochwy: leczenie zanikowego zapalenia pochwyPieczenie pochwy a środki antykoncepcyjneDomowe sposoby na pieczenie pochwy. Jak złagodzić piekący ból w pochwie? Pieczenie pochwy wymaga konsultacji ginekologicznej. Leczenie piekącego bólu pochwy na tle alergicznym zwykle nie wymaga farmakoterapii, tylko zmiany kosmetyków do higieny intymnej czy proszku do prania. W takiej sytuacji przydatne mogą okazać się także domowe sposoby na pieczenie pochwy. Możesz także pójść do apteki i zapytać farmaceutę o wspomagające leczenie produkty bez recepty. Z kolei infekcje pochwy, np. na tle grzybiczym czy bakteryjnym, są wskazaniem do konsultacji z lekarzem, który zastosuje odpowiednie leczenie. Pieczenie pochwy: leczenie stanów zapalnych pochwy Pieczenie pochwy na tle bakteryjnym jest leczone antybiotykami. Podobnie jak pieczenie, którego przyczyną są niektóre choroby weneryczne. Z kolei grzybica pochwy wymaga stosowania leków przeciwgrzybiczych. Mogą być one podawane doustnie lub dopochwowo w postaci tabletek, kapsułek, kremów lub maści. Niektóre z nich są dostępne bez recepty. Jednak pamiętaj, że powinno się je stosować po uprzedniej konsultacji z lekarzem lub farmaceutą. W innych przypadkach, w celu złagodzenia stanu zapalnego, lekarz może zdecydować o zastosowaniu maści zawierające sterydy. Jednak wówczas należy je stosować jedynie w krótkotrwałej kuracji. Może się zdarzyć, że dostęp do lekarza czy do możliwości zrobienia badań będzie ograniczona, lub oczekiwanie na wynik może trwać zbyt długo. Dlatego też zgodnie z najnowszymi rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w leczeniu pomocniczym chorób zapalnych pochwy można zastosować substancje, które mają działanie przeciwdrobnoustrojowe, np. kwas borny czy PHMB – poliheksametylen biguanidu, który np. w połączeniu z kwasem mlekowym przywraca fizjologiczne pH, zapobiegając namnażaniu się drobnoustrojów chorobotwórczych. Pierwsza wizyta u ginekologa - poradnik dla dziewcząt Pieczenie pochwy: leczenie zanikowego zapalenia pochwy Zapalenie pochwy, które dotyka kobiety w wieku menopauzalnym, zwykle wymaga leczenia hormonalnego z zastosowaniem estrogenów doustnie, w postaci tabletek, lub miejscowo, np. w postaci kremu. Wyboru konkretnej postaci leku dokonuje ginekolog, uwzględniając indywidualne potrzeby pacjentki. Pieczenie pochwy a środki antykoncepcyjne Pieczenie pochwy w czasie stosunku może być oznaką reakcji alergicznej na lateks, z którego jest wykonana prezerwatywa. W takiej sytuacji najlepiej wybierać kondomy wykonane z poliuretanu. Pieczenie pochwy bywa także skutkiem ubocznym doustnej antykoncepcji hormonalnej. Wówczas należy poprosić lekarza o zmianę tabletek lub zmienić metodę antykoncepcji. Domowe sposoby na pieczenie pochwy. Jak złagodzić piekący ból w pochwie? 1. Unikaj perfumowanych środków do higieny intymnej: papieru toaletowego, podpasek, płynów do kąpieli, a także żeli pod prysznic, itp., ponieważ zmieniają one prawidłowy poziom pH pochwy i okolic intymnych. Bielizny nie pierz pachnącym mydłem do prania, w wybielaczach i środkach zmiękczających tkaniny. 2. Do mycia okolic intymnych używaj tylko wody i emulsji lub żeli przeznaczonych do higieny intymnej. W celu złagodzenia pieczenia pochwy lepiej sięgnąć po płyny czy emulsje posiadające wyjątkowo niskie pH (3,5). Na co dzień można używać żeli, które posiadają pH zbliżone do odczynu miejsc intymnych (5,2-5,5). Należy ich używać nie częściej niż 1-2 razy na dobę. W ten sposób zapobiega się przesuszeniu skóry okolic intymnych. Pamiętaj, że nadmierna dbałość o higienę intymną również może być przyczyną infekcji. WAŻNE! Mycie okolic intymnych zawsze powinno się skończyć na odbycie. Mycie w kierunku odwrotnym może spowodować przeniesienie bakterii jelitowych do pochwy. 3. Do wycierania miejsc intymnych używaj osobnego ręcznika. Nie stosuj w tym celu gąbek, gdyż szybko gromadzą się na nich grzyby, bakterie i inne drobnoustroje. 4. Noś bawełniana bieliznę. Unikaj tej ze sztucznych, a tym samym nieprzewiewnych materiałów oraz stringów. 5. Jeśli podczas okresu używasz tamponów, nie zapomnij ich wymieniać co kilka godzin. Zawsze dobieraj te o mniejszym stopniu chłonności. 6. Ważna jest także odpowiednia dieta. Ta bogata w produkty mleczne zawierające probiotyki – bakterie z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium - czyli jogurty, kefiry czy twarogi, zmniejsza ryzyko wystąpienia grzybicy pochwy. Pomocne może okazać się także wykreślenie z jadłospisu cukrów i alkoholu, zwłaszcza, jeśli infekcje pochwy nawracają. Atroficzne zapalenie pochwy, zwane też zanikowym zapaleniem pochwy lub starczym zapaleniem pochwy, to – obok objawów wazomotorycznych – najuciążliwszy problem pacjentek w okresie pomenopauzalnym. Związane jest to przede wszystkim z zachodzącymi w tym czasie zmianami hormonalnymi – jakie konkretnie przyczyny stoją za atrofią pochwy, jakie towarzyszą jej objawy i jak można ją leczyć? Atrofia narządów układu moczowo-płciowego Menopauza wiąże się z ograniczeniem funkcji endokrynnej jajników, co skutkuje spadkiem stężeń hormonów płciowych pochodzenia jajnikowego – w szczególności estrogenów. Niedobory steroidów płciowych prowadzą zaś do zmian w narządach płciowych i dolnym odcinku układu moczowego, czyli atrofii urogenitalnej (urogenital atrophy), która obejmuje również pochwę. Co ważne, hormony sterydowe silnie oddziałują przede wszystkim na znajdującą się w pochwie błonę śluzową, jednak ich niedobory prowadzą nie tylko do zanikowego zapalenia nabłonka błony śluzowej pochwy, lecz także wzrostu pH i zmiany składu fizjologicznej flory bakteryjnej. Atrofia nabłonka pochwy skutkuje powstawaniem w nim szczelin, które mogą bezpośrednio przyczyniać się do rozwoju zanikowego zapalenia pochwy. Sam narząd staje się krótszy, węższy, a jego ściany tracą napięcie i elastyczność. Sklepienia pochwy wygładzają się, a nabłonek łatwo ulega uszkodzeniom mechanicznym. Pacjentki skarżą się na suchość, pieczenie oraz świąd pochwy i sromu. Do ustalenia stopnia nasilenia atrofii pochwowej wykorzystuje się tzw. skalę Glorii Bachmann. Jak to zostało wspomniane, atrofia urogenitalna dotyczy także innych narządów układu moczowo-płciowego. Zmiany prowadzą do atrofii nabłonka cewki moczowej, sromu i łechtaczki. Dochodzi do spłaszczenia wzgórka łonowego, utraty wilgotności warg sromowych oraz owłosienia łonowego. Warto pamiętać, że tego typu dolegliwości wpływają wyjątkowo niekorzystnie na stan zdrowia pacjentek. Mogą wiązać się z nietrzymaniem moczu, nawrotowymi zakażeniami pochwy, sromu, cewki i pęcherza moczowego. U blisko 50 proc. pacjentek z zanikowym zapaleniem pochwy występuje dysuria (bolesność i pieczenie podczas oddawania moczu). Co więcej, jest to także trudny stan pod względem psychicznym – kobieta musi zaakceptować zachodzące w jej ciele transformacje oraz radzić sobie na co dzień z uciążliwymi dolegliwościami, w czym nie pomagają intensywne zmiany hormonalne (mogą wpływać także na nastrój i powodować zaburzenia w tym zakresie – z depresją włącznie). Objawy atrofii pochwy Opisany wyżej hipoestrogenizm jest podstawowym czynnikiem etiologicznym atrofii pochwy. Zwykle pierwszym objawem zmian zachodzących w układzie moczowo-płciowym jest nadmierna suchość pochwy, która wynika z zaburzeń produkcji śluzu przez gruczoły błony śluzowej pochwy i kanału szyjki macicy. Utrata wilgotności w tych obszarach powoduje nie tylko dyspareunię (bolesność podczas stosunków seksualnych), lecz także wpływa na zmianę pH pochwy i zanik fizjologicznej flory bakteryjnej. Wykładnikami zmian zanikowych pochwy są bladość i ścieńczenie nabłonka wyściełającego, który po menopauzie składa się tylko z paru warstw komórek podstawnych. Pojawia się skłonność do powstawania wybroczyn i płytkich owrzodzeń nawet przy nieznacznych urazach pochwy. Po stosunkach seksualnych występują zaś plamienia i krwawienia z dróg rodnych. Atrofia pochwy – choroba przewlekła Niskie stężenie estrogenów zaburza system obronny, w konsekwencji czego pochwa staje się bardziej podatna na zakażenia, zwłaszcza patogenami migrującymi ze sromu i okolic odbytu – głównie bakteriami Streptococcus sp., Enterococcus sp., Escherichia coli. Często zakażeniom pochwy towarzyszą infekcje cewki, pęcherza moczowego i bakteriuria. Objawy atrofii pochwy, w przeciwieństwie do objawów naczyniowo-ruchowych, nie ustępują z upływem czasu – przeciwnie, choroba wykazuje duże tendencje do progresji. Pacjentki powinny mieć świadomość, że to schorzenie przewlekłe, które wymaga długotrwałego leczenia. Na zanikowe zapalenie pochwy najczęściej cierpią kobiety pomiędzy 5. a 7. dekadą życia, jednak w niektórych przypadkach choroba rozwija się również w młodszym wieku. Niedobory estrogenu mogą wystąpić u matek karmiących, kobiet po obustronnej owariektomii lub pacjentek leczonych z powodu raka piersi. Leczenie hormonalne zanikowego zapalenia pochwy Leczenie atrofii pochwy powinno opierać się przede wszystkim na terapii hormonalnej, lecz nie należy zapominać także o zmianie stylu życia i stosowaniu preparatów nawilżających. Estrogenoterapia jest metodą z wyboru leczenia zmian zanikowych pochwy. Terapia hormonalna obejmuje głównie estrogeny, lecz w niektórych przypadkach mogą istnieć wskazania do podawania także progestagenów i androgenów. Estrogeny aplikuje się miejscowo (dopochwowo) lub ogólnoustrojowo. Leki do stosowania miejscowego są dostępne w postaci kremów, globulek i tabletek. Leki dopochwowe omijają krążenie wrotne i wyróżniają się wyższym stopniem bezpieczeństwa oraz tolerancji. Miejscowa terapia hormonalna jest zwykle leczeniem pierwszego rzutu, które w krótkim czasie znosi objawy atrofii pochwy. W leczeniu systemowym z reguły wykorzystuje się niskie dawki hormonów podawanych doustnie lub przezskórnie. Niskodawkowa terapia odznacza się dobrym profilem bezpieczeństwa, rzadszym występowaniem powikłań lub objawów ubocznych. Leczenie niehormonalne atrofii pochwy W leczeniu niehormonalnym stosuje się nawilżacze pochwy i lubrykanty, które redukują bolesność podczas kontaktów seksualnych. Do łagodzenia dolegliwości towarzyszących stanom zapalnym pochwy i sromu (jak pieczenie, świąd czy uciążliwe upławy) wykorzystuje się zaś roztwór chlorowodorku benzydaminy. Służy do przemywania zewnętrznych narządów płciowych i wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, antyseptyczne i miejscowo znieczulające. Preparaty tego typu są dostępne w aptekach bez recepty. W przypadku atrofii pochwy pacjentkom zaleca się także: zmianę stylu życia – przede wszystkim rezygnację z palenia tytoniu, który potęguje katabolizm estrogenów;regularne współżycie seksualne – wywiera pozytywny wpływ na stan błony śluzowej pochwy oraz poprawia przepływ krwi przez narządy miednicy mniejszej;stosowanie właściwej diety – należy uwzględnić w niej fitoestrogeny (soja, tofu, mleko sojowe, rośliny strączkowe etc.) oraz wykluczyć produkty, które mogą nasilać objawy (jak np. pieprz, papryka, czekolada, alkohol);stosowanie delikatnych środków do higieny intymnej;rezygnację z obcisłej bielizny wykonanej ze sztucznych materiałów – warto zaopatrzyć się w przewiewną bieliznę, która jest stworzona z naturalnych tkanin (przede wszystkim bawełny). 81% 79% 82% 81% 82% 78% 80% 80% 81% 80% 81% 80% 80% 80% 82% 81%Utrzymanie odpowiedniej czystości pochwy wspomagają dodatkowo dwa czynniki mechaniczne:zamknięty srom u kobiet, które nie przechodziły porodu,prawidłowa higiena osobista. Zapalenie pochwy – objawyProces zapalny pochwy może objawiać się:upławami, świądem, pieczeniem, obrzękiem,niekiedy bólem. Upławy mogą być być bardzo różne:śluzowe, ropne, o zabarwieniu różowym, o zabarwieniu żółtym, o zabarwieniu brunatnym, palenie lub pieczenie są zwykle następstwem przejścia zapalenia pochwy na jej przedsionek, srom lub skórę krocza. Ból i obrzęk towarzyszą zwykle ostrej fazie choroby. Mogą być bardzo dokuczliwe, uniemożliwiając współżycie płciowe. Mogą pojawić się również objawy ze strony narządów sąsiednich, głównie pęcherza moczowego, wywołując stan zapalny dróg są najbardziej widocznym i charakterystycznym objawem zapalenia pochwy. Należy jednak pamiętać, że dolegliwość ta może być objawem również innych chorób w obrębie odcinków narządu rodnego. Upławy towarzyszą także chorobom:jajowodów,trzonu macicy,szyjki macicy,Upławy mogą być również objawem ogólnego osłabienia pochwy – przyczynyPrzyczynami zapalenia pochwy mogą być:W wieku dziewczęcym:przeniesienie na narządy płciowe bakterii żyjących w okolicy odbytu,wprowadzenie ciał obcych do pochwy, np. ołówki, guziki,grzybica i rzęsistkowica,może być to objaw towarzyszący innym chorobom, np. anginie, zapaleniu kobiet w okresie pełnej dojrzałości płciowej:stosunki płciowe,nieprzestrzeganie higieny osobistej,rzęsistek, grzybica, rzeżączka,przeniesienie zakażenia na narządy płciowe zewnętrzne z innych ognisk chorobowych,może być to objaw towarzyszący innym chorobom z obniżoną odpornością organizmu, np. anginie,poporodowe uszkodzenia pochwy i kobiet w okresie pokwitania i starości:zmiany zanikowe błony śluzowej pochwy,niedobory hormonalne,zaniedbania w higienie osobistej, wieloródek, czyli u kobiet, które przechodziły poród więcej niż jeden raz, następstwem poporodowego rozciągnięcia mięśni pochwy i krocza jest tzw. ziejący srom, który stanowi czynnik mogący wywołać stany zapalne pochwy. Zapalenie pochwy – profilaktykaNajwiększe znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny osobistej, w szczególności zewnętrznych narządów płciowych. Rodzice małych dziewczynek powinni uświadomić dziecku potrzebę codziennych kąpieli, noszenia czystej bielizny i zwracania się do rodziców z prośbą o pomoc w razie pojawienia się świądu i wydzieliny z pochwy. Należy również obserwować, czy dziecko nie drapie krocza w ciągu dnia lub w trakcie snu, co sugeruje pojawienie się podejrzanych zmian chorobowych narządu płciowego. Należy pamiętać, że do mycia sromu nie należy używać mydła, które działa drażniąco, a jedynie ciepłej wody. Wskazane jest przemywanie sromu 3% roztworem kwasu borowego. W okresie miesiączki należy przemywać okolice intymne czystą wodą przynajmniej dwa razy dziennie. Podczas krwawienia miesiączkowego przerywa się leczenie tabletkami dopochwowymi, nie wolno także przeprowadzać zabiegów związanych z irygacją pochwy (płukaniem pochwy).U kobiet utrzymujących stosunki płciowe duże znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny współżycia płciowego. Jednakże to często nie wystarcza do przywrócenia prawidłowego stanu biologicznego w pochwie. Konieczne jest miejscowe lub ogólne podawanie preparatów, które odbywa się pod ścisłą kontrolą zapalenia pochwyPrzed podjęciem leczenia należy dokładnie określić przyczynę procesu chorobowego w celu ustalenia najskuteczniejszych sposobów leczenia zapalenia pochwy i późniejszego zapobiegania nawrotom choroby. O całym procesie decyduje zależne jest od tego, co wywołało wywołało zapalenie pochwy, dlatego przed ustaleniem przez lekarza sposobu leczenia ważne jest pobranie wymazu z pochwy. Bakteryjne zapalenie pochwy oraz drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu są często spotykane przez ginekologów położników. Leczenie obu dolegliwości jest trudne ze względu na podobne objawy i tendencję do nawracania. W zależności od wyniku badania podaje się antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze, niekiedy zarówno doustnie, jak i dopochwowo. W niektórych przypadkach leczeniu poddany powinien zostać również partner. Dodatkowo zaleca się stosowanie leków zawierających bakterie kwasu mlekowego. Podstawą leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy jest metronidazol podawany doustnie lub miejscowo. Stosowanie tej substancji wiąże się jednak z możliwością wystąpienia żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych. Jeżeli wystąpią u nas takie objawy, lekarz może zdecydować o podaniu innej substancji – tynidazolu. Możliwe jest również stosowanie klindamycyny, jest ona jednak mniej skuteczna niż metronidazol. Na rynku dostępne są różne preparaty do stosowania doustnego i miejscowe, które sprawdzą się w leczeniu niepowikłanych zakażeń drożdżakami. Można je zastosować, jeżeli:zakażenia nie występują często, objawy są łagodne lub umiarkowane, prawdopodobną przyczyną infekcji jest C. albicans,pacjentka nie jest w ciąży. Niepowikłane zakażenie drożdżakami można leczyć doustnie lub miejscowo, np. przy pomocy ketokonazolu i iż natychmiastowa diagnostyka i podjęcie leczenie są niezwykle istotne w przypadku chorób narządów płciowych. Szybkie zdiagnozowanie zapalenia pochwy prowadzi do ustąpienia nieprzyjemnych objawów. Zwlekanie z wizytą u lekarza lub w aptece może prowadzić do zaostrzenia objawów i przeniesienia zakażenia na narządy na pytania naszych czytelnikówZapalenie pochwy – przyczyny, objawy i rodzaje zapaleniaZapalenie pochwy to nieprzyjemna dolegliwość, która – nieleczona – może doprowadzić do wielu poważnych powikłań. Poznaj przyczyny, objawy i sposoby leczenia intymne mogą przytrafić się dosłownie każdej kobiecie, ale czy wiedziałaś o tym, że zapalenie pochwy stanowi jedną z absolutnie najczęstszych chorób kobiecych? Co więcej, zdecydowana większość pacjentek – bo aż 90% – cierpi na skutek zakażenia wywołanego drobnoustrojami bądź też wirusami. Absolutnie nie należy bagatelizować opisywanej dolegliwości, bowiem nieleczone zapalenie pochwy może z czasem przenieść się również na inne narządy wewnętrzne i tym samym prowadzić do zachorowania na wiele zdecydowanie poważniejszych chorób intymnych, a w konsekwencji spowodować nawet zapalenia pochwySwego rodzaju barierą chroniącą nasz organizm przed rozwojem drobnoustrojów chorobotwórczych jest oczywiście flora bakteryjna pochwy. Wszystko dzięki bakteriom kwasu mlekowego, które utrzymują kwaśny odczyn. Niestety, zdarza się, iż wspomniana flora bakteryjna zostaje zaburzona, do czego przyczynić mogą się zabiegi ginekologiczne, zaniedbanie higieny intymnej, miesiączka, poronienie, spora ilość stosunków seksualnych na przestrzeni krótkiego okresu czasu czy też niektóre metody antykoncepcyjne (np. wkładka domaciczna).Wśród objawów zapalenia pochwy wymienić należy nieprzyjemny świąd i pieczenie, zaczerwienienie okolic intymnych, ból towarzyszący oddawaniu moczu czy też stosunkom seksualnym, jak również zapalenia pochwyWśród przyczyn opisywanej dolegliwości wymienić należy zakażenia bakteryjne (w wyniku czego dochodzi do bakteryjnego zakażenia pochwy), grzybiczne (skutkujące grzybicznym zapaleniem pochwy), rzęsistkowe (wywołujące rzęsistkowe zapalenie pochwy), chlamydia (prowadząca do chlamydiozy) bądź też zanikowe zapalenie pochwy (może doprowadzić do zaniku nabłonka ścian pochwy).LeczenieJak zostało to już wspomniane, zapalenie pochwy jest dolegliwością, która może powstać na skutek zakażenia drobnoustrojami bądź też wirusami. Jak więc łatwo się domyślić, leczenie dolegliwości uzależnione jest od bezpośredniej przyczyny choroby. Niemniej jednak przed rozpoczęciem kuracji konieczne jest pobranie wymazu z pochwy. W jakim celu? Wynik wymazu pomoże w dobraniu odpowiednich leków takich jak antybiotyki bądź też preeparaty przeciwgrzybiczne. Ponadto zaleca się stosowanie środków zawierających bakterie kwasu mlekowego takich jak np. Lactovaginal ( zapalenie pochwy – Atrophic vaginitisZanikowe zapalenie pochwy jest zapalenie pochwy w wyniku rozrzedzenia tkanki ze względu na nie wystarczająco dużo estrogenu . Objawy mogą obejmować ból z seksem , pochwy, świąd lub suchość, i parcia na mocz lub pieczenie przy oddawaniu moczu . Na ogół nie rozwiąże bez ciągłego leczenia. Powikłania mogą zawierać zakażeń dróg moczowych .Brak estrogenu zazwyczaj występuje po menopauzie . Inne przyczyny mogą obejmować podczas karmienia piersią lub w wyniku konkretnych leków. Czynniki ryzyka to palenie . Rozpoznanie opiera się zazwyczaj na jest zazwyczaj ze śmietaną estrogenów stosowanych do pochwy. Inne środki, które mogą pomóc to smary pochwy . Zaleca się, mydła i innych drażniących unika. Około połowa kobiet po menopauzie są naruszone. Wielu jednak nie są leczone. Kobiety często zgłaszają zmniejszoną przyjemność w seksie, jak i życie w i symptomyPo menopauzie nabłonka pochwy zmiany i staje się kilka warstw o grubości. Wiele z tych objawów, które towarzyszą menopauzie występują w zanikowego zapalenia pochwy. Objawy wydzielinacuchnące rozładowania z powodu infekcjibolesny stosunek płciowykrwawienia po stosunkubolesne oddawanie moczukrwi w moczuzwiększonej częstotliwości oddawania moczuniemożność utrzymaniaZwiększona podatność na infekcjesmarowania pochwy zmniejszyłainfekcje dróg moczowychbolesne oddawanie moczutrudność siedzitrudność wycieranieDiagnozaPonieważ kobiety może mieć oznaki i objawy, które mogą być przypisane do innych przyczyn, diagnoza opiera się na objawach, że nie może być lepiej stanowiło inną diagnozę. Testy laboratoryjne zazwyczaj nie dostarczają informacji, które pomogą w diagnozowaniu. Egzamin wizualny jest przydatna. Obserwacje z następujących może wskazywać na niższy poziom estrogenów: Trochę włosy łonowe, utrata tkanki tłuszczowej wargowej, przerzedzenie i resorpcję z warg sromowych mniejszych , a zwężenie pochwy. Egzamin wewnętrzny ujawni obecności niskiego napięcia mięśni pochwy, nabłonek pochwy się gładka, błyszcząca, blado utratą fałd. Szyjnych fornices może zniknęły i szyjki macicy może pojawić się równo z górnej części pochwy . Zapalenie jest widoczny, gdy wyściółki pochwy krwawienia łatwo i wydaje spęcznionym. Pochwy pH mierzy się przy 4,5 i GSM będzie mało prawdopodobne być rozwiązany bez leczenia. Kobiety mogą mieć wiele lub kilka objawów więc leczenie jest warunkiem, który najlepiej pasuje każdej kobiety. Jeśli inne problemy zdrowotne są również obecne, mogą być brane pod uwagę podczas ustalania najlepszego sposobu leczenia. Dla tych, którzy mają objawy podobne do czynności seksualnych, środek smarujący może być wystarczająca. Jeśli istnieją zarówno objawy moczowego i narządów płciowych, lokalne, niskie dawki estrogenów terapia może być skuteczna. Te kobiety, które przeżyli hormonowrażliwego raka, konieczne może być traktowane ostrożnie. Niektóre kobiety mogą mieć objawy, które są powszechne i mogą być narażeni na ryzyko wystąpienia osteoporozy. Estrogen i środki pomocnicze mogą być leczenie estrogenami jest skuteczna, gdy objawy są nasilone i łagodzi zaburzenia pH przywrócenia mikrobiomu objawów należą te związane z układem moczowym, systematyczne leczenie może być używany. Zalecenia dotyczące stosowania najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres pomagają zapobiegać niekorzystnym skutkom trzonu zabiegi zostały opracowane niedawno. Obejmują one selektywne modulatory receptora estrogenowego , dopochwowego dehydroepiandrosteron i laser . Inne zabiegi są dostępne bez recepty, takich jak pochwy smarów i nawilżające. Dopochwowe rozszerzające mogą być pomocne. Od GSM może również powodować problemy moczowych związane z dysfunkcją miednicy podłogi, kobieta może korzystać z miednicy ćwiczenia wzmacniające. Kobiety i ich partnerzy donoszą, że leczenie estrogenem spowodowało mniej bolesne seksu, więcej satysfakcji z seksu i poprawy ich życia 50% kobiet po menopauzie mają przynajmniej pewien stopień atrofii pochwy. Jest to prawdopodobnie zbyt rzadko rozpoznawana i sromu i pochwy, i zanikowe zapalenie pochwy były korzystne warunki dla tego stanu i klastra objawów aż do niedawna. Terminy te są obecnie uważane za niedokładne opisując zmiany całego układu moczowo-płciowego, występującego po menopauzie. Termin zanikowe zapalenie pochwy sugeruje, że pochwa jest stan zapalny lub zakażenie. Choć może to być prawdą, zapalenie i zakażenie nie są głównymi składnikami zmian po menopauzie do pochwy. Dawne terminy nie opisują negatywne skutki na dolnych dróg moczowych, które mogą być najbardziej niepokojące objawy menopauzy u kobiet. Moczowo-płciowego syndrom menopauzy (GSM) była zdeterminowana, aby być bardziej dokładne niż sromu i pochwy atrofia przez dwóch profesjonalnych społeczeństw. Termin zanikowe zapalenie pochwy nie odzwierciedla zmian związanych z warg sromowych , łechtaczki , wiatrołap, cewki moczowej i pęcherza moczowego .BadaniaFDA zatwierdziła wykorzystanie laserów w leczeniu wielu schorzeń. Leczenie GSM nie jest wymieniona w wykazie chorób przez Food and Drug Administration Stanów Zjednoczonych, ale zabiegi laserowe miały powodzenie. Nadal potrzebne są większe badania. Obróbka laserowa działa poprzez nawierzchni pochwy nabłonka i aktywację czynników wzrostu, które zwiększa przepływ krwi, osadzanie kola i grubości wyściółki pochwy. Kobiet leczonych laseroterapia zgłoszonych zmniejszyła objawy suchości, pieczenie, swędzenie, ból podczas stosunku płciowego, a także bolesne oddawanie moczu. Kilka efektów niepożądanych zewnętrzneZanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) – przyczyny, objawy i leczenieEstrogeny a atrofia pochwyAtrofia pochwy związana jest z obniżeniem poziomu estrogenów w organizmie w okresie menopauzalnym. Estrogeny to hormony odpowiedzialne za prawidłowe ukrwienie nabłonka pochwy i za zapewnienie jej odpowiedniego nawilżenia. Dzięki nim wagina jest bardziej elastyczna. Stąd też cierpiące z powodu atrofii panie odczuwają suchość, swędzenie i pieczenie miejsc zanikowego zapalenia pochwyPacjentki, u których rozpoznaje się zanikowe zapalenie pochwy, skarżą się zwykle na szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Najczęstsze to: uczucie suchości pochwy (występuje u 30% pacjentek), pieczenie lub swędzenie okolic intymnych, nieprawidłowe upławy, ból w trakcie współżycia, obniżenie elastyczności i ścian napięcia pochwy, krwawienie lub plamienie po stosunku, podrażnienie pochwy oraz sromu. Niektórzy specjaliści twierdzą, że objawów atrofii doświadcza aż połowa wszystkich kobiet po menopauzie! Niestety, wiele z nich nie podejmuje leczenia, przez co trudno jest uzyskać dokładne atrofii pochwyAtrofia pochwy najczęściej dotyka kobiet po menopauzie, dlatego nazywa się ją również starczym zapaleniem pochwy. Obejmuje szereg dolegliwości i wbrew swej nazwie nie oznacza nagłego zaniknięcia pochwy. Najczęściej dochodzi do niej wskutek obniżenia poziomu estrogenu. Zmniejsza się wówczas grubość nabłonka wyściełającego pochwę, a w efekcie występują przykre objawy: świąd, pieczenie czy ból podczas stosunku. Zmiany w pochwie zachodzą jednak nie tylko wskutek menopauzy. Czynników, które mogą je wywoływać jest więcej. Należą do nich karmienie piersią, chemioterapia, radioterapia, terapia hormonalna stosowana w leczeniu raka piersi czy usunięcie jajników. Na zanik pochwy narażone są więc wszystkie panie, w których organizmie zaszły zmiany znaczne zmiany hormonalne – doszło do obniżenia poziomu zanikowego zapalenia pochwyNajczęściej stosowaną metodą leczenia zanikowego zapalenia pochwy jest estrogenoterpia, a więc uzupełnienie brakujących w organizmie hormonów. Estrogeny stosuje się ogólnoustrojowo bądź miejscowo. W tym drugim przypadku lekarz zaleca pacjentce stosowanie pierścieni dopochwowych, maści, kremów i globulek dopochwowych. Ich zadaniem jest zmniejszenie odczuwania nieprzyjemnych dolegliwości i umożliwienie pacjentce normalnego funkcjonowania. Terapia ogólnoustrojowa polega natomiast na hormonalnej terapii zastępczej (HTZ), a więc na przyjmowaniu odpowiednio dobranych zaleconego przez lekarza sposobu leczenia, warto wspomóc terapię naturalnymi sposobami! Najlepszym jest seks, dzięki któremu pochwa jest lepiej nawilżona i ukrwiona. To oczywiście nie koniec jego zalet – seks doskonale relaksuje, uwalnia stres, poprawia samopoczucie i minimalizuje ryzyko wystąpienia innych objawów atrofii. Chcąc ich uniknąć należy również zrezygnować z palenia papierosów i nosić przewiewną, luźną bieliznę z naturalnych tkanin. Jeśli z powodu nadmiernej suchości pochwy, seks staje bolesny, warto sięgnąć po dostępne bez recepty lubrykanty, które nie tylko wyeliminują dyskomfort, ale także urozmaicą życie erotyczne i spotęgują pochwyDystrofia pochwy polega na stopniowym zmniejszaniu się objętości tkanek okolic intymnych. Schorzenie to dotyka zwykle kobiet po okresie menopauzy i prowadzi do atroficznego zapalenia pochwy. Dystrofia polega na zaburzeniach odżywiania tkanek, które w konsekwencji prowadzą do zmian zwyrodnieniowych. Podobnie jak atrofia, związana jest ze zmniejszona syntezą estrogenów w organizmie. Dystrofia uznawana jest za poważną zmianę histopatologiczną. Wyróżniamy dystrofię hiperplastyczną, atroficzną i mieszaną. Ta pierwsza wiąże się przede wszystkim z pogrubieniem i zrogowaceniem skóry sromu. Niekiedy występuje obrzęk sromu, a pacjentka odczuwa uporczywy świąd. Atroficzna dystrofia nazywana jest również marskością sromu. Charakteryzuje się zanikiem skóry sromu oraz jej pergaminową, pękającą powierzchnią. Dystrofie pochwy, choć nie są stanami przedrakowymi, wymagają leczenia. Mogą bowiem predestynować do wystąpienia raka ryzykaChoć wystąpienie zanikowego zapalenia pochwy oraz jej dystrofii wiąże się przede wszystkim z wiekiem i czynnością jajników, istnieją czynniki, które mogą zwiększać ryzyko choroby. Przede wszystkim narażone są na nią kobiety, które palą papierosy – palenie upośledzenia krążenie krwi, uniemożliwiając dostarczenie do tkanek odpowiedniej ilości tlenu. Co więcej, kobiety palące w mniejszym stopniu reagują na terapię estrogenową. Badania wykazały również, że z powodu atrofii częściej cierpią kobiety, które nigdy nie rodziły zapalenie pochwy to dolegliwość, której nie wolno lekceważyć! W przypadku wystąpienia jej objawów należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem ginekologiem. Dzięki wdrożeniu odpowiedniego leczenia, ryzyko ewentualnych, groźnych powikłań jest znacznie mniejsze, a pacjentka cieszyć się może zdrowiem i dobrym pochwy to wynik zaburzeń funkcji nabłonka pochwyW okresie okołomenopauzalnym oraz po menopauzie suchość pochwy i atrofia nabłonka pochwy, obok zaburzeń statyki narządu rodnego, osteoporozy oraz objawów naczynioruchowych, są jedną z najczęstszych przyczyn pogarszających jakość życia artykuł czytasz w ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywnaFizjologicznie u kobiet dojrzałych ściana pochwy jest mięśniem mającym około 3 mm grubości i składa się z trzech warstw:błony śluzowej, w skład której wchodzą: nabłonek zbudowany z kilku warstw, wśród których wyróżniamy: komórki podstawne – walcowate, komórki przypodstawne – wieloboczne, komórki wieloboczne – płaskie; błona właściwa zbudowana z włókien sprężystych, która nie zawiera gruczołów;błony mięśniowej zbudowanej z mięśni gładkich przetkanych włóknami sprężystymi; wyróżniamy dwie warstwy: dolną podłużną oraz górną okrężną. W dolnej warstwie znajdują się spoty naczyniówkowe;błony zewnętrznej zbudowanej z tkanki skład flory bakteryjnej pochwy wchodzą przede wszystkim bakterie z grupy pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus acidophilus varietes vaginalis). Stanowi on około 96 proc. składu prawidłowej mikroflory pochwy. W ścianie pochwy znajdują się receptory glikolipidowe, które są niezbędne do wychwytywania bakterii. Pałeczki kwasu mlekowego mają zdolność fermentowania glikogenu, produkowanego przez komórki nabłonka pochwy, do kwasu mlekowego. Kwas ten warunkuje odpowiednie środowisko w pochwie, hamując rozwój patogenów. Bakterie te są odpowiedzialne za utrzymanie fizjologicznego pH 3,6-4,5 oraz stałe nawilżenie śluzówki. Do zaburzeń biocenozy pochwy dochodzi głównie na skutek spadku stężenia estrogenów w surowicy krwi. Sprzyja to powstawaniu zakażeń zarówno grzybiczych, jak i bakteryjnych. Zmianom zanikowym w pochwie towarzyszą infekcje dróg moczowych wywołane zmianą biocenozy w estrogenów w prawidłowym funkcjonowaniu nabłonka pochwyStan nabłonka i środowisko pochwy zależy głównie od stężenia hormonów płciowych, przede wszystkim estrogenów. Estrogeny są odpowiedzialne za syntezę kolagenu i elastyny, przepuszczalność nabłonka oraz jego proliferację; stymulują magazynowanie glikogenu. Po okresie menopauzy dziesięciokrotnie spada stężenie estrogenów w surowicy krwi i dlatego dochodzi do ścieńczenia nabłonka pochwy, zmniejszenia jego elastyczności i kliniczne nasilają się w szóstej i siódmej dekadzie życia. W tym okresie nabłonek zbudowany jest z kilku warstw komórek podstawnych. Oprócz wyżej opisanych zmian dochodzi także do zmniejszenia ilości śluzu w pochwie i do zwiększenia pH wydzieliny. Wpływa na to hipoestrogenizm, który zmniejsza perfuzję naczyniową, przez co spada produkcja wydzieliny w pochwie. Zmiany te mogą doprowadzić do starczego zapalenia pochwy (Kolpitis vetullarum).Zanikowe zapalenie pochwy występuje nie tylko w okresie menopauzy Zanikowe zapalenie pochwy jest schorzeniem, które dotyka głównie kobiety po okresie menopauzy, ale może pojawiać się także u młodych kobiet z zaburzeniami hormonalnymi (hipoestrogenizmem). Badanie Huanga i wsp. pokazuje, że częstość oraz nasilenie objawów są większe u pacjentek z rozpoznaną cukrzycą, z małym wskaźnikiem masy ciała. Leiblum i wsp. potwierdzili w swoich badaniach, że u kobiet aktywnych seksualnie objawy zanikowego zapalenia pochwy są mniej nasilone lub nie objawów zanikowego zapalenia pochwy zaliczamy:suchość pochwy (ok. 26 proc.),podrażnienie, świąd i pieczenie pochwy (18 proc.),upławy żółtawe, niezłowonne (leukorrhea) (11 proc.),dyspareunię (10 proc.),krwawienie po stosunku (ok. 3 proc.).W badaniu przedmiotowym można stwierdzić:bladą śluzówkę pochwy,zmniejszoną grubość śluzówki,zmniejszenie elastyczności i napięcia,brak włosów łonowych,sklejanie się i suchość warg sromowych mniejszych,skrócenie pochwy i zwężenie wejścia do niej,zanik marszczek pochwy,zaburzenie statyki,uchyłek odbytnicy (rectocoele),przebarwienia na sromie, rumień sromu,wybroczyny nabłonka pochwy (petocie).Klasyfikacji zmian zanikowych w pochwie dokonuje się na podstawie Indeksu Zdrowotności Pochwy (Vaginal Health Index), opracowanego w 1995 roku przez Glorię Bachmann – patrz tabela. Przy rozpoznaniu stopnia 1, 2 i 3 należy wdrożyć leczenie, w tym terapię preparatami Indeks Zdrowotności Pochwy (Vaginal Health Index)przewiń, aby zobaczyć całą tabelęStopieńElastycznośćSekrecja i charakter wydzieliny pochwowejpHStan śluzówkiStopień nawilżenia pochwy1brakbrak6,1wybroczyny przed badaniem brak zapalenie2złaskąpa, żółtawa5,6 – 6,0krwawienie przy delikatnym badaniubrak, brak cech zapalenia3dostatecznepowierzchniowo skąpa, biaława5,1-5,5krwawienie tylko po zadrapaniuminimalne4dobra mierna, biaława4,7-5,0nie krwawi, śluzówka cienkamierne5doskonałaprawidłowa, kłaczkowanie4,6nie krwawi, śluzówka prawidłowaprawidłoweLeczenie zanikowego zapalenia pochwy: przewaga terapii miejscowej nad systemowąLeczenie zanikowego zapalenia pochwy zależy przede wszystkim od etiologii. W terapii stosuje się estrogeny, środki nawilżające i zaleca modyfikację stylu życia. Stosowane są także leki stylu życia ma na celu wyeliminowanie czynników zmniejszających stężenia estrogenów w surowicy krwi. Zalecane jest stosowanie niedrażniącej bielizny i odpowiednich środków do higieny intymnej. Ważna jest także dieta uboga w przyprawy (paprykę, pieprz), czekoladę, alkohol, a bogata w fitoestrogeny, które mają wpływ na budowę histologiczną nabłonka pochwy. Zaleca się utrzymanie aktywności seksualnej, która zwiększa ukrwienie ścian pochwy i narządów miednicy małej, a tym samym zmniejsza objawy atrofii. Wyeliminowanie tytoniu, który niekorzystnie wpływa na metabolizm estrogenów, także korzystnie wpływa na nabłonek i środowisko nawilżające działają jedynie objawowo, nie mają wpływu na przyczynę zmian zanikowych. Zwiększają nawilżenie pochwy, zmniejszając dolegliwości. Stosuje się lubrykanty (żele dające poślizg) oraz nawilżające żele dopochwowe aplikowane 2-3 razy w tygodniu. Zaleca się preparaty z kwasem hialuronowym, który działa nawilżająco, regeneruje nabłonek pochwy oraz ma właściwości przeciwzapalne. Profilaktycznie stosowane są także preparaty zawierające pałeczki kwasu mlekowego, aby przywrócić fizjologiczną mikroflorę oraz pH rekomendacji Polskiego Towarzystwa Menopauzy i Andropauzy, skuteczną metodą leczenia objawów atrofii urogenitalnej jest estrogenoterapia. Stosuje się głównie miejscową terapię hormonalną (local hormone therapy, LHT), która jest zalecana przez Międzynarodowe Towarzystwo Menopauzy (International Menopause Society, IMS) i Północnoamerykańskie Towarzystwo Menopauzy (North American Menopause Society, NAMS). Terapia ta wpływa na zwiększenie grubości nabłonka pochwy, zmniejszenie pH, zwiększa elastyczność ścian pochwy, przywraca fizjologiczną mikroflorę, zmniejsza częstość nawracających miejscowa ma tę przewagę nad leczeniem systemowym, że przy takim samym efekcie zapewnia mniejsze wchłanianie estrogenów do krążenia. Stosowanie LTH redukuje częstość i nasilenie działań niepożądanych, zwiększając tym samym bezpieczeństwo onkologiczne i sercowo-naczyniowe. Leczenie powinno być kontynuowane do czasu ustąpienia objawów klinicznych. W terapii można stosować estrogeny w postaci kremu, tabletek dopochwowych, pierścienia dopochwowego. U kobiet leczonych z powodu nowotworu niehormonozależnego można kontynuować terapię estrogenami, natomiast w przypadku pacjentek z rozpoznanym nowotworem hormonozależnym leczenie należy skonsultować z lekarzem hialuronowy (HA) wykazuje porównywalną efektywność w łagodzeniu dolegliwości urogenitalnych w stosunku do estrogenoterapii miejscowej, przy czym profil bezpieczeństwa i stopień akceptacji preparatów z HA przez pacjentki był wyższy w porównaniu z dopochwową terapią badania potwierdzają, że podawany dopochwowo siarczan dehydroepiandrosteronu (DHEA) korzystnie wpływa na redukcję objawów atrofii nabłonka pochwy. Substancja zmniejsza pH pochwy, zwiększa liczbę komórek w warstwie powierzchownej nabłonka, a w konsekwencji redukuje objawy kliniczne zgłaszane przez Puls MedycynyPodpis: Ewa Woźniakowska, specjalista ginekolog położnikStany zapalne pochwy i sromuPacjentki zgłaszające się do ginekologa skarżą się najczęściej na uporczywy świąd i pieczenie sromu, jego bolesność, upławy pochwowe oraz powierzchowną dyspareunię. Mogą to być objawy stanu i świąd sromu, będące objawami stanu zapalnego pochwy i sromu, są najczęściej spotykanym problemem medycznym w ambulatoryjnej praktyce ginekologicznej. Najczęstszymi przyczynami tego stanu są: bakteryjne waginozy, zakażenia grzybicze, rzęsistkowica, śluzowo-ropne zapalenie kanału szyjki macicy oraz złuszczające zapalenie pochwy. Wśród przyczyn niezakaźnych powodujących objawy kliniczne zapalenia należy wymienić: zanikowe zapalenie pochwy, miejscowe podrażnienie, fizjologicznie obfite upławy oraz alergiczne zapalenie pochwy i sromu (związane z nadwrażliwością na leki, zapachowe mydła, dezodoranty, detergenty zawarte w proszkach do prania, lateks, wkładki higieniczne, bieliznę z tworzyw sztucznych).Etiologia bakteryjnej waginozy jest nieznana. Przypuszcza się, że schorzenie to mogą wywoływać czynniki immunologiczne lub autoagresja, a czynnikami usposabiającymi są: zaburzenia hormonalne, antybiotykoterapia, napromienianie, stres, młody wiek, antykoncepcyjna wkładka wewnątrzmaciczna, zwyczaje higieniczne (tampony oraz częste irygacje pochwy).PatogenezaBacterial vaginosis (BV) jest zespołem zaburzeń ekosystemu pochwy. Utrata bakterii Lactobacillus wytwarzających nadtlenek wodoru prowadzi do nadmiernego namnażania się mikroorganizmów beztlenowych, takich jak: Gardnerella vaginalis, Mobiluncus species, Prevotella spp., Peptostreptococcus spp., Bacteroides spp. i mykoplazmy. Bakterie beztlenowe wytwarzają enzymy kataboliczne: aminopeptydazy i dekarboksylazy, które powodują rozpad białek do aminokwasów i klinicznePacjentki zgłaszające się do ginekologa skarżą się najczęściej na uporczywy świąd i pieczenie sromu, jego bolesność, upławy pochwowe oraz powierzchowną dyspareunię. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzęk oraz zaczerwienienie sromu i ścian pochwy, pęknięcia błony śluzowej pochwy, obfite upławy o jednorodnej konsystencji i nieprzyjemnym zapachu. Żaden z powyższych objawów nie jest patognomoniczny dla waginozy pochwy i sromu, dlatego rzetelnego rozpoznania nie można ustalić na podstawie wywiadu i badania fizykalnego bez pomocy testów bakteryjnej waginozy sromu i pochwy najczęściej pozostaje ustalone na podstawie objawów klinicznych czy krótkiej rozmowy z pacjentką, bez wykonania podstawowych testów diagnostycznych. Należy pamiętać, iż identyczne objawy podmiotowe i przedmiotowe mogą być wynikiem działania wielu czynników infekcyjnych, jak również autogenne zakażenie, dotyczące zmiany stosunków jakościowych i ilościowych flory bakteryjnej pochwy, rozpoznaje się stosując kryteria podane przez Amsela i wsp. dotyczące wydzieliny pochwowej:pH wydzieliny pochwowej > 4,5jednorodna konsystencja wydzieliny o kolorze białym lub biało-szarymcuchnący rybi zapach po dodaniu 10% roztworu KOHobecność komórek jeżowych w trzech z czterech podanych kryteriów upoważnia do rozpoznania bakteryjnej najczęściej występujących powikłań bakteryjnej waginozy zalicza się: poród przedwczesny, przedwczesne odpłynięcie płynu owodniowego, zapalenie błon płodowych, zapalenie błony śluzowej macicy, ropień krocza, poronienia nawykowe, zapalenie narządów miednicy małej, nawracające zakażenia, dysplazja szyjki macicy, zapalenie szyjki nie są znane skuteczne metody zapobiegania bacterial vaginosis. Często wykonywane irygacje wypłukują wydzielinę pochwową wraz z zawartymi w niej bakteriami, kwasem mlekowym, nadtlenkiem wodoru, co zaburza ekosystem pochwy. Także stałe używanie tamponów powoduje dodatkowe wchłanianie produktów wydzielanych przez pałeczki kwasu mlekowego, co staje się przyczyną zapalenie pochwySchorzenie wywołane przez rzęsistka pochwowego jest zaliczane do chorób przenoszonych drogą płciową. Częstość występowania rzęsistkowicy w Polsce ocenia się na 1,4-4,5 proc. Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów klinicznych oraz oceny rozmazów bezpośrednich wydzieliny pochwowej. Pacjentki skarżą się na obfite upławy, często o zielonym zabarwieniu oraz pieczenie sromu i badaniu przedmiotowym stwierdza się obfitą pienistą wydzielinę, zaczerwienienie ścian pochwy oraz zmiany na szyjce macicy. Wydzielina pochwowa ma pH > 4,5. W rozmazie wydzieliny pochwowej z 0,9% NaCl widoczne są poruszające się rzęsistki oraz granulocyty rzęsistkowego zapalenia pochwy polega na stosowaniu metronidazolu lub tinidazolu. Metronidazol podaje się doustnie w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez 7-10 dni lub 2,0 g jednorazowo. Nie poleca się stosowania leczenia miejscowego ze względu na niską skuteczność. W przypadku braku skuteczności leczenia (u ok. 5 proc. pacjentek) poleca się stosowanie metronidazolu doustnie w jednorazowej dawce dziennej 2,0 g przez 3-5 ciężarnych w I trymestrze ciąży stosuje się miejscowo do pochwy klotrimazol w dawce 100 mg przez 6 dni, w II i III trymestrze ciąży stosuje się metronidazol w dawce 2,0 g zarażeniu rzęsistkiem pochwowym polega na ograniczeniu liczby partnerów seksualnych, stosowaniu prezerwatyw oraz jednoczasowym leczeniu tlenoweOstatnio coraz częściej zwraca się uwagę na nową postać bakteryjnego zapalenia pochwy wywołanego przez bakterie tlenowe (aerobic vaginitis-AV, abnormal vaginitis), charakteryzujące się obecnością we florze pochwy takich bakterii jak: Streptococcus agalactiae, Escherichia coli, Enterococcus faecalis czy Klebsiella pneumoniae. Diagnozę AV można postawić na podstawie wyniku posiewu wydzieliny pochwowej. Leczenie jest zgodne z antybiogramem. Najczęściej stosuje się amoksycylinę, penicylinę oraz cyprofloksacynę.#W leczeniu bacterial vaginosisklindamycynę – miejscowo dopochwowo 2% krem przez 7 dnimetronidazol – doustnie 500 mg 2 x dziennie przez 7 dnimetronidazol – doustnie 2,0 g jednorazowoU ciężarnych w I trymestrze ciąży stosuje się miejscowo klindamycynę, w II i III trymestrze ciąży klindamycynę oraz metronidazol w dawkach podanych 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLUDo którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń za Twoją opinię. Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) jest częstą dolegliwością u kobiet po menopauzie i znacznie obniża jakość ich życia, zwłaszcza tego seksualnego. Zanik pochwy może pojawić się także u młodszych kobiet - najczęściej tych z problemami hormonalnymi. Jakie są przyczyny i objawy zanikowego/atroficznego zapalenia pochwy? Na czym polega leczenie tego schorzenia? Spis treściZanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - przyczynyZanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - objawyZanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - diagnozaZanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - leczenie Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy, starcze zapalenie pochwy) oznacza stopniowe zmniejszanie się grubości nabłonka ścian pochwy, które w końcu doprowadza do jej zaniku. Zanik pochwy zwykle obserwuje się u kobiet po menopauzie, lecz można go rozpoznać także u tych młodszych - z zaburzeniami hormonalnymi. Ocenia się, u że 1/3 kobiet w okresie okołomenopauzalnym i u 1/2 w okresie pomenopauzalnym występują tzw. objawy pochwowe spowodowane atrofią pochwy. Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - przyczyny Główną przyczyną atrofii pochwy jest hipoestrogenizm, czyli niedobór estrogenów. Hormony te, w prawidłowym stężeniu, pomagają w utrzymaniu prawidłowego dopływu krwi do tkanek pochwy, utrzymują elastyczność jej ścian oraz pobudza produkcję naturalnych substancji nawilżających. Ponadto estrogeny pomagają chronić pochwę przed zakażeniami bakteryjnymi. W przypadku ich niedoboru dochodzi do zmniejszenia się liczby komórek tworzących błonę śluzowa pochwy, a także do zmniejszenia nawilżenia jej ścian (w wyniku obniżenia ilości i jakości wydzieliny pochwowej). W konsekwencji nabłonek jest coraz cieńszy, a pochwa skraca się i zwęża. Ponadto w pochwie mogą namnażać się szkodliwe bakterie. Najczęściej poziom estrogenów zmniejsza się po menopauzie (między 50. a 70. rokiem życia, kiedy jajniki przestają produkować te hormony). Zanik pochwy może być również wynikiem zmniejszenia lub zahamowania wydzielania estrogenów po operacji usunięcia jajników, uszkodzenia jajników poprzez radioterapię i chemioterapię czy trucizny środowiskowe, np. palenie tytoniu. Atrofia pochwy może być także skutkiem ubocznym stosowania leków anty-estrogenowych z grupy SERM (w leczeniu osteoporozy) lub z grupy SSRI (w leczeniu depresji). Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - objawy suchość pochwy; podrażnienie i swędzenie pochwy, a także swędzenie sromu; nieprawidłowe upławy; SPRAWDŹ>> O czym świadczy kolorowa wydzielina z pochwy? skłonność do tworzenia się wybroczyn i nadżerek nabłonka, nawet przy najmniejszym, minimalnym urazie pochwy (z powodu suchości jest bardziej narażona na wszelkie uszkodzenia); ból i uczucie pieczenia przy chodzeniu; dolegliwości ze strony układu moczowego: silne parcie na pęcherz, ból podczas oddawania moczu, nietrzymanie moczu, krwiomocz, częstomocz; U kobiet, które współżyją, dodatkowo pojawiają się: dyspareunia, czyli ból w czasie stosunku; krwawienie lub plamienie z pochwy po stosunku; Warto wiedzieć, że objawy te są bardziej nasilone u kobiet chorych na cukrzycę i tych bardzo szczupłych (kobiety z niską masą ciała mają obniżone stężenie estrogenów we krwi). Z badań naukowców wynika także, że u aktywnych seksualnie kobiet objawy zanikowe w pochwie nie występują lub są mniej nasilone niż u kobiet niewykazujących aktywności seksualnej. Dzieje się tak, ponieważ podczas współżycia zwiększa się przepływ krwi przez narządy miednicy małej. W przebiegu atroficznego zapalenia pochwy nie powinno dochodzić do samoistnych krwawień lub plamień. Jeśli jednak takie się pojawiają, należy jak najszybciej udać się do ginekologa. Istnieje ryzyko, że przyczyną takiego stanu jest rak trzonu macicy. Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - diagnoza W czasie badania ginekologicznego lekarz ocenia wydzielinę pochwową, ciągłość i grubość nabłonka pochwy, zabarwienie jej ścian, a także pH i cytologiczny indeks dojrzałości (opisuje odsetek głównych rodzajów komórek kolejnych warstw nabłonka pochwy: powierzchownych, pośrednich i przypodstawnych). Zanikowe/atroficzne zapalenie pochwy (atrofia pochwy) - leczenie Celem leczenia jest uzupełnienie niedoboru estrogenów, co osiąga się dzięki hormonalnej terapii zastępczej, w skład której wchodzą leki stosowane w odpowiednio niskich dawkach. Terapii nie stosuje się u kobiet, które przeszły raka piersi, ponieważ estrogeny mogą pobudzić ponowny wzrost komórek nowotworowych. W przypadku niewielkich zmian zanikowych pochwy sprawdzają się produkty nawilżające dopochwowe z kwasem hialuronowym i lubrykanty. Jeśli objawy są bardzo dokuczliwe, lekarz może zlecić stosowanie estrogenów miejscowo - w formie kremów, maści lub żelu. Pomagają one zlikwidować suchość i swędzenie pochwy, a także wzmacniają jej elastyczność. Można również używać estrogenów w formie krążków dopochwowych. Efekty są widoczne po kilku tygodniach terapii estrogenem. Ponadto należy nosić przewiewną bieliznę i używać preparatów przeznaczonych specjalnie do higieny miejsc intymnych (bezwzględnie należy unikać drażniących środków higienicznych o intensywnym zapachu). Ponadto należy zrezygnować z palenia papierosów i wykluczyć z jadłospisu alkohol, czekoladę, paprykę czy pieprz, gdyż nasilają one objawy chorobowe. Czytaj też: 8 zasad higieny intymnej Infekcje intymne: rzęsistkowica, grzybica, chlamydioza, waginoza, opryszczka Infekcje intymne - profilaktyka grzybicy pochwy i bakteryjnego zapalenia pochwy Bakteryjne infekcje pochwy: objawy, przyczyny, leczenie Kobieta po menopauzie, u której zdiagnozowano atroficzne zapalenie pochwy, jest bardziej podatna na infekcje narządów rodnych i zakażenia dróg moczowych (bakterie z pochwy mogą przemieszczać się do cewki moczowej). Często rozpoznaje się u nich zapalenie gruczołu Bartoliniego. Inną częstą przypadłością jest zapalenie pochwy i sromu. Jego przyczyną najczęściej są bakterie i wirusy, które z łatwością dostają się do osłabionych brakiem estrogenu ścian narządów rodnych. Ponadto mięśnie, które utrzymują wszystkie narządy układu rozrodczego i moczowego, z powodu obniżenia poziomu estrogenów we krwi, zostają osłabione. Może to doprowadzić do przesunięcia się macicy, pęcherza i cewki moczowej, a nawet odbytnicy do kanału pochwy. Poradnik Zdrowie: nowotwory ginekologiczne

domowe sposoby na zanikowe zapalenie pochwy